Yolda yürüyorsun insanlara aldırış etmeden.Belki de kimisine çarpıyorsun farkında olmadan ama umursamıyorsun çünkü yolun sonunda o adam bekliyor seni.Çünkü yolun sonunda o adamın sıcaklığı bekliyor seni…Saatine bakıyorsun. Geç kalmaktan ve onu bekletmekten korkuyorsun.Adımlarını hızlandırıyorsun.Koşarcasına yürüyorsun adeta.Az kaldı diyorsun tam 3 dakika sonra onun gülümsemesiyle yaşadığını hissedeceksin diye teselli ediyorsun kendini.Adımların hızlandıkça yaklaşıyorsun o adama.Her saniye daha çok yaklaşıyorsun.Ona ve nefesine.Aranızda yalnızca bir kaç insan kalıyor.Sen ona o sana bakıyor gülümseyerek.Çevrenizde ki insanların yargılayıcı bakışlarını aldırmadan deli gibi sarılıyorsunuz birbirinize.Seni kucağına alıp döndürmeye başlıyor.Öpücüklere boğuyor yüzünü…Dudaklarını…Sonra tutuyor elinden caddede yürümeye başlıyorsunuz. Kahkahalarınız yankılanıyor her yerde. Aşkınız yansıyor insanların yüzüne.Sonra dönüp diyorsun ki adama.“Karşımızda yürüyen herkes bize bakabilir sevgilim aldırma.Mutluluğu görmemiş insanlar var…”Adam gülümsüyor. Daha sıkı kavrıyor elini. Öpüyor alnından. Seni ne kadar çok sevdiğini fısıldıyor…

Sonra ne mi oluyor? 

Adam gidiyor.

Kadın ağlıyor.