Bir zamanlar sana en yakın benken şimdi seni uzaktan izlemek canımı acıtıyor. Senin kokunu alamadan geçirdiğim günlerin bir anlamı yok. Aynaya her baktığımda yanımda seni görememek, sandığın kadar kolay değil. Ben seni öpmeye doyamamışken seni kaybettim. Seni bulmam benim için bir başlangıçken, seni kaybederek kendi sonumu senin ellerinle yazdım. Senin yanında mutluluğa kavuşurken, sen yokken mutsuzlukla tanıştım. Tek arkadaşım şarkılar ve duvarlar oldu. Dinlediğim her şarkı da seni hissettim. Kokunu ciğerlerime hapsettim…Seni biraz daha tanıdım ve tanıdıkça biraz daha kaybettim. Senin yanında tattığım mutluluğu hiç bir beden de bulamadım. Seninle nefes almayı öğrenen bir kadın, sensiz nasıl yaşasın? Seni her gün görüp, dokunamadan nasıl dursun? Senin kelimelerinle ayakta kalmayı öğrenmişken, birden elimden tüm gücüm alındı. Hiç oldum. Bittim. Sanki biri tüm gücüyle boğazımı sıkıyor gibiydi ya da kalbimi yerinden söküp atmaya çalışıyor… Ancak kalbim varlığın sayesinde hala sıcak. Hala seni bekliyor ve hala seni özlüyor